Aflevering 6: Avontuur 2 is van start gegaan!

Yes, een nieuwe vlag voor mijn reisverslag :-D. De Ecuadoriaanse vlag begon al een beetje te vervelen.
Jaja, want ik ben niet meer in Ecuador, maar in Peru. In Cuzco om precies te zijn, de mooiste oudste Inca-stad van Zuid-Amerika.
Nu heb ik twee mogelijkheden. Een is dat ik de kleine details van de reis helemaal kan gaan benoemen en kan doen alsof het heel erg heftig was en ontzettend spannend.
Ik volg dan het voorbeeld van de meeste mensen in Nederland die de meest onbenullige dingen op facebook of twitter posten.
Ja mensen, tegenwoordig is op je tong bijten, de bus missen of je verslikken in een stukje brood een activiteit die valt onder de noemer "Wow, echt heftig dit wil ik met iedereen delen" en niet meer zoals vroeger "kan iedereen overkomen en is niet noemenswaardig". Of ik kan de reis overslaan en in een zin benoemen dat ik veilig ben aangekomen.
Ik kies voor de eerste optie, want dat lijkt me wel een uitdaging.
Dus hier komt de uitgebreide verslaglegging van mijn ongelooflijk interessante boeiende en geweldige vliegreis van wel 4!!!! uur:

Zaterdagmiddag 5 februari vertrok ik om 17uur van mijn gastgezin. Ik vertelde dat ik de bus zou nemen, maar dit was veel te gevaarlijk. Ik kon worden overvallen, messteken krijgen of meegenomen worden door een of ander onguur type. Dus besloot de moeder van het gezin een taxi te bellen. Nadat we afscheid hadden genomen, wat wel wat traantjes had gekost, stapte ik in een geweldig mooie auto (sorry Gerwin en Gert Jan, ik weet niet meer wat voor auto) met een geweldig mooie en leuke Ecuadoriaan (in de praktijk zei hij niks en was hij oud en onaantrekkelijk).
Rond half 6 was ik op het vliegveld van Quito en bedacht ik me wat ik de komende 2,5 uur eens zou gaan doen. Mensen kijken! Verwende kinderen, jengelende baby"s, oude zeurende opaatjes en omaatjes, zoenende stelletjes: ik heb ze allemaal voorbij zien komen. Ik kan helaas niet zeggen dat jullie daar iets aan gemist hebben. Ga relaxen op een willekeurig terras in Nederland en je ziet dezelfde taferelen.
Maar goed, een paar uur zat ik in de ruimte te wachten tot ik het vliegtuig in mocht. Helaas (oh, dit was zoooo verschrikkelijk allemaal. Als ik eraan terugdenk weet ik niet goed hoe ik dat heb kunnen volhouden) had mijn vliegtuig een uur vertraging en moest ik de taxichauffeur bellen die me zou komen ophalen in Lima. Dit was een uitdaging, omdat 1)ik niet wist hoeveel beltegoed ik nog had 2)ik in het Spaans moest gaan uitleggen dat ik vertraging had. Echt vreselijk spannend (in de praktijk: het was even 2 minuten balen en met kromme zinnen kon ik prima uitleggen dat ik een uur te laat was).
De vliegreis naar Lima duurde 2uur en was goed te doen. Toen ik daar aankwam rond 0.00uur stond de taxichauffeur op me te wachten en reed hij me naar het hostal voor een overnachting. De kamer was echt fantastisch! (een doodgewone douche, 2-persoonsbed en televisie). De volgende ochtend werd ik weer naar het vliegveld gebracht om verder te vliegen naar Cuzco. Tot overmaat van ramp had ook deze vlucht vertraging, wel 30 hele minuten! Mensen, dat is toch ongelooflijk. Na het landen kwam ik bij de bagage-afhaalservice aan en zag ik met pijn in mijn hart dat Bob hardhandig is behandeld. Hij is wat gewond geraakt, ook hebben ze wat inhoud meegenomen. Dit was geen fraai gezicht en was behoorlijk balen.
Maar ja, ik werd opgewacht door de Nederlandse coordinator van vrijwilligers in Cuzco en naar mijn appartement gebracht. Rond 14uur zondagmiddag was ik op de plaats van bestemming. Tot zover de reis, die kort samengevat gewoon goed te doen was. Wel vermoeiend, maar ja..dat is reizen altijd.

Ik woon de komende 7 weken boven de Spaanse school (die connecties heeft met alle vrijwilligersprojecten) samen met twee Nederlanders. Er zitten in Cuzco veel Nederlanders die bijna allemaal naar de Spaanse school gaan. Weinig mensen die momenteel werken in de projecten. Het is een klein appartement, maar wel met alle voorzieningen, dus die warme douche neem ik weer lekker elke avond. (Toch jammer dat ik nog niks gevonden heb op mijn lust naar toetjes..)
Maandag in de namiddag had ik een korte introductie op de locatie van mijn project. Ik kreeg een rondleiding en uitleg over de activiteiten. Het project is een soort van ROC, waar mensen voor 3 euro per maand les krijgen in diverse onderwerpen en vakkennis krijgen. Het is een soort vakschool met gespecialiseerde docenten. Zo geeft deze school oa. lessen in koken, bouwen, technische dingen, maar ook in persoonlijke ontwikkeling. Aan het eind krijgen de mensen een diploma en worden ze door de school geholpen aan een baan. Deze school heeft diverse projecten opgezet, zo is er een restaurant dat gerund wordt door leerlingen, en een winkel. Ook is er een project voor vrouwen en kinderen. Hier wordt hen geleerd hoe ze moeten zorgen voor hun kind, hoe ze zelfverzekerder en zelfstandiger kunnen worden en hoe ze hygienisch kunnen leven.

Dinsdag was dan mijn eerste werkdag, deze begon geweldig. Ik was op tijd vertrokken, 45 minuten van tevoren terwijl het ongeveer een half uurtje lopen is. Ik had een kaart bij me met waar het ongeveer moest zijn. Dus ik was ruim op tijd in de buurt, dat herkende ik nog van de dag ervoor tijdens mijn rondleiding, waar ik overigens met de taxi heen ben gegaan (een belangrijk detail anders denken jullie: ´Lekker snugger van haar dat ze het niet meer kan vinden´). Ik vroeg aan diverse mensen waar CEDNA was (naam van het project). Een paar mensen wisten het, maar stuurden me niet de goede kant op. Op een gegeven moment vroeg ik het aan wat politiemensen, ook die wisten het niet. Vervolgens kwam ik een andere politieagent tegen die me wel wilde helpen. Ik noemde het adres op en hij zei dat ik helemaal verkeerd zat. Tja, wist ik veel! Hij vroeg of ik bij hem achterop de motor wou stappen zodat hij me erheen kon brengen. Dit heb ik eerst geweigerd, maar toen ik hem na 5 minuten weer tegenkwam, ben ik toch achterop gesprongen. We reden eerst een verkeerde route, waarna hij aan collega"s vroeg waar we moesten zijn. Bleek dat we een heel eind terug moesten. Aangekomen bij het adres belde ik aan, maar ik was ervan overtuigd dat we fout zaten. Toch stond dit adres erop. Een vrouw deed de deur open en zei dat CEDNA verhuisd was (is ook zo, waarom updaten ze de adresgegevens dan niet even? :-P). Dus de vrouw zei het nieuwe adres en ik sprong weer achterop de motor. Uiteindelijk heb ik het project dan toch gevonden en de politieagent zette me bij de deur af. En weet je? Het was in de buurt van waar ik als eerste was. Ik was er denk ik 50meter vandaan. Ik baalde behoorlijk. Wie wil er nu te laat komen op de eerste dag?
Gelukkig was er alle begrip voor en kon ik even relaxen (ik was drijfnat en erg koud van het motorritje-->was overigens wel erg gaaf!)

Verder deze dag heb ik met de werknemers een planning gemaakt wat ik de komende weken hier kan en wil gaan doen. Er werken 2 Psychologen die ik ga helpen en ondersteunen met hun bezigheden.
De komende tijd ga ik de lessen over persoonlijke ontwikkeling bijwonen en de Psycholoog helpen met het uitvoeren van bepaalde taken en ideeen. Ook zullen er bepaalde methodes ontwikkeld gaan worden om dingen in de praktijk te kunnen brengen. Bijvoorbeeld het bedenken van rollenspellen of andere manieren van praktijkoefeningen.
Daarnaast loop ik mee met het project voor vrouwen en kinderen en ga ik samen met de Psycholoog presentaties en methodes bedenken om de cursisten goede informatie te kunnen geven. Dit is elke week op donderdag van 17-19uur. Eigen inbreng is hier wenselijk, dus ik zal daar de komende tijd eens over nadenken. De vrouwen zijn erg verlegen en hebben moeite met hun mening uiten. Hier kan ik me misschien wel wat mee bezig gaan houden.
Ook zal ik 4uur per week Engelse les gaan geven. Het Engels van de mensen hier is ontzettend slecht en alles wat ze meekrijgen is mooi meegenomen. Ik ga lesgeven aan een groep van 15 jongens/mannen in de leeftijd van 20-30 jaar. De lesmethode moet ik zelf gaan bedenken, dus ook dit wordt weer een leuke uitdaging.
En nu hoorde ik dat het ook de bedoeling is dat ik kinderen onder de 5 jaar Engelse les ga geven. Dit is onderdeel van het project met de vrouwen en kinderen. Echt geen idee of dat gaat werken, 5 jaar is wel erg jong. Hier ga ik volgende week even overleg over plegen ;-).
Genoeg te doen dus. Ik vind het best wel spannend, omdat het allemaal in het Spaans is en omdat het een nieuw wereldje voor me is. Mijn Spaans is goed, maar hier spreken ze natuurlijk erg snel en zijn er veel verschillende onderwerpen waar we het over hebben. Het is wel duidelijk dat ik goede structuur moet gaan inbrengen in mijn lessen, want zodra twee mensen door elkaar praten snap ik er al niks meer van. Toch heb ik er ontzettend veel zin in en vind ik het geweldig dat ik als Psycholoog ook echt iets kan betekenen en ontwikkelen.
Mijn werkdagen zijn gemiddeld van 9-19uur (pauze van 13-15uur, scheelt weer) en ´s avonds kijk ik tv met huisgenoten of gaan we met wat mensen een biertje drinken in de stad. Een uitgebreid uitgaansleven zal ik niet hebben, omdat de dagen aardig gevuld en intensief zijn. Maar daar zijn de weekenden voor toch? Genoeg te zien en te doen hier in Cuzco.

Peru is echt heel anders dan Ecuador. Quito was niet zo gericht op toeristen als Cuzco dat is. Op elke hoek van de straat zit wel een reisbureau en als je op straat loopt word je steeds lastig gevallen met allerlei folders van uitstapjes. Dit is wel even wennen. De Peruaanse cultuur is wel aanwezig in deze stad, maar iets meer verborgen doordat alles zo gericht is op toeristen.
En het weer is hier ook niet geweldig. Het regent bijna elke dag en de temperatuur is rond de 15 graden denk ik. ´s Nachts is het echt koud en heb ik hier ook last van wintertenen. Nee mensen, ik stel me echt niet aan! Het is echt wel fris hier. Geen Nederlands winterweer, maar herfstig: koud en nat.

Tot zover een nieuwe update. Ik vermaak me nog prima hier en ben benieuwd wat de komende weken me allemaal gaan brengen.
Wat betreft foto´s: daar heb ik nog weinig tijd voor gehad. Ik hoop de komende week wat foto´s te maken.
Het ga jullie goed (mij ook) en weer bedankt voor alle berichtjes, krabbels, mailtjes, medeleven, etc. Is echt tof!!

Liefs uit Cuzco