Aflevering 9: afscheid gekregen, welkom geven

Ja hoor, het is zover: De heer Bloem en mevrouw Trompert bevinden zich in het vliegtuig. Na weken van voorbereiden (tja, 2 weken Peru is een uitdaging), veel heen en weer gemail over welke spullen er mee moesten en de laatste drukke bezigheden voor werk of studie, is de reis dan eindelijk van start gegaan. Momenteel bevinden ze zich ergens tussen Madrid en Lima en volgens de vliegplanning zullen ze morgenmiddag 25 maart in Cuzco landen. Met zicht op hun grote slaaptekort en last van de hoogte, zal ik hen enthousiast ontvangen op Cuzco airport. De laatste voorbereidingen voor het grote spandoek ´Welkom witte Nederlanders´, voor mijn lijst met restaurants en plaatsen waar ik ze mee naartoe ga slepen en voor het afscheid nemen van alle mensen en mijn laatste werkdag, zijn vandaag mijn werkzaamheden geweest.
Ik zit natuurlijk vol energie, ben volledig gewend aan de hoogte en weet precies hoe het hier reilt en zeilt. Misschien dat ik de eerste dag dan ook vooral met Bob en Bobine op zal trekken als de andere twee liggen te slapen. Bob kijkt er erg naar uit om de vrouwelijke Backpack-variant van Gert Jan te ontmoeten. Ik zal ze aan elkaar voorstellen en de rest van de dagen vermaken ze zich vast prima. Gert Jan heeft wat opties gegeven waar Bobine voor staat:
A) Bergt Ongelofelijke Bende In Nauwe Engte
B) Brengt Ongestreken Broeken Ingepakt Naar Ecuador
C) Brengt Ontsteking naar Bougies In Nanosnelle Elektrodenstroom
D) Zelf in te vullen, voor de hoofdprijs die ik dan over 8 weken kom brengen (en anders kom ik toch wel met Bobine)
Maar Gerjanne en Bob zouden Gerjanne en Bob niet zijn als ze hier niet zelf iets voor zouden verzinnen, dus kiezen wij voor D: Bobs Onmisbare Buddy In Nieuwe Ervaringen. We zijn benieuwd naar de hoofdprijs...
We zullen zien wat er gaat opbloeien tussen deze twee.

Maar goed, terug naar de realiteit van vandaag en naar de gebeurtenissen sinds mijn laatste aflevering. De dagen zoals omschreven in aflevering 8 zijn niet heel anders verlopen sindsdien. Wel ben ik nog een weekend met collega´s weggeweest naar de kust. Wegens een tsunami-alarm zijn we de eerste dag in de stad Arequipa gebleven die op veillige afstand van de oceaan ligt. De dag erna zijn we naar de kust gebust waar we heerlijk twee dagen aan het strand gelegen hebben. En zoals jullie vast al wel hadden verwacht, ben ik natuurlijk weer verbrand. Ik had me dit keer écht goed ingesmeerd, maar helaas wat kleine stukjes vergeten dus ja..dan moet ik maar weer op de blaren zitten. Het was heerlijk om even (slechts 15uur met de bus van Cuzco vandaan :-P) weg te zijn en lekker te relaxen in de zon. Dit weekend was van donderdagavond tot maandagochtend en ging veel te snel voorbij. De tijd vliegt hier sowieso snel voorbij, het is nu ook alweer donderdag week 13. Pff..waar blijft de tijd en wat heb ik toch allemaal al gedaan? De helft van deze vijf maanden zit er alweer op. Ik houd het er maar op dat het een goed teken is en het beter is dan elke dag af te tellen. Momenteel zit ik wel de uren af te tellen totdat ze er zijn, maar dat begrijpen jullie vast wel ;-).

Mijn werkdagen deze 7 weken zaten goed gevuld en ik kan wel zeggen dat ik veel gedaan heb. Misschien leuk om een kort overzichtje te geven. (ik blijf tenslotte een Nederlander die graag denkt in resultaten en wat er allemaal bereikt is na veel inzet):
-16 Engelse lessen gegeven van 2 uur voor de jongeren
-12 Engelse lessen gegeven van 2 uur voor kinderen onder de 6 jaar
-12 Engelse lessen gegeven van 2 uur voor kinderen tussen de 7 en 12 jaar
-een volledig draaiboek gemaakt over het geven van Engels aan jongeren die gebruikt kan worden door andere vrijwilligers
-een volledig draaiboek gemaakt met workshops gedurende een jaar om de betrokkenheid, het enthousiasme en het zicht op de toekomst te verbeteren voor het personeel
Deze laatste week heb ik een gedeelte van mijn sponsorgeld besteed aan het kopen van spullen voor het project. Zo heb ik voor alle kinderen die ik les heb gegeven een doosje kleurpotloden en een stickerboek gekocht.

En zo is er vandaag een eind gekomen aan mijn vrijwilligerswerk bij CEDNA en aan het wonen in het appartement met veel gezellige Nederlanders. Deze laatste dag neem ik afscheid van de leerlingen, mijn collega´s, mijn huisgenoten en van alle andere mensen met wie ik deze 7 weken intensief ben opgetrokken.
Woensdagavond is er een afscheidsfeestje voor mij georganiseerd, waarbij alle collega´s aanwezig waren. Er werd een speech gehouden en ik heb een erg mooi aandenken gekregen: een gedenkplaat met mijn naam erop. Het is erg bijzonder om te merken hoe snel ik een band met deze mensen heb opgebouwd en ik moest ook wel een traantje laten toen ik al die mooie woorden van hen hoorde. ´Vamos a extrañarte Gerjanne´ (we gaan je missen Gerjanne). Vandaag donderdag, was de laatste Engelse les met de jongeren en met de kinderen. Met de jongeren heb ik 3,5uur lang de Titanic gekeken en daarna afscheid van ze genomen. Dit was heftig, ook aan deze mensen ben ik erg gehecht geraakt. ´s Middags dan de laatste les met de kinderen waarbij ik de kadootjes uitdeelde. Elk kind kwam me een stevige knuffel geven en een paar kinderen waren echt verdrietig. Ik kan wel zeggen dat het best een zware dag was. Afscheid nemen ben ik nooit goed in geweest en vind ik in een woord: verschrikkelijk ;-).

Maar het resultaat van deze 7 weken mag er zijn: aantal toegevoegde nieuwe vrienden op facebook: ca. 15, aantal keer uit eten geweest: ca. 25 keer, aantal uren in bus gezeten: ca. 35 uur, aantal brownies gegeten: ca.10 (en dat is dan exclusief een aantal stukken chocoladetaart, chocolade-ijs, chocoladekoekjes, chocoladecroissants, etc.).
Cuzco, huisgenoten, collega´s: BEDANKT!! Ik heb een super tijd gehad en ik vind het stiekem best jammer dat ik wegga.

Toch kan ik niet wachten op de komende twee weken. Tot 30 maart zullen we verblijven in Cuzco en bezoeken we allerlei leuke restaurantjes en typisch Peruaanse plaatsen. Van 30 maart tot 2 april gaan we de Inca-trail lopen, een wandeling van vier dagen in de bergen, met eindbestemming de beroemde Inca-stad Macchu Pichu. Van 3 april tot 6 april gaan we naar Puno, een havenstadje in het zuiden van Peru aan het grote Titicaca-meer en zullen daar overnachten bij de lokale bevolking. Vrijdag 8 april vliegen Marleen en Gert Jan weer terug en 10 april vlieg ik naar Bolivia om daar maandag de 11e in een nieuw project te beginnen gedurende 8 weken.
De volgende aflevering zal dus even op zich laten wachten, maar dat kunnen jullie wel toch?

Liefs uit (nu nog) Cuzco

ps.het antwoord op de WGH was (helaas) B:bij de eerste slok werden we opgemerkt door de politie en verzocht het plein te verlaten