Aflevering 5: Afscheid nemen bestaat niet..

Zo, de laatste week zit er bijna op. Morgen (zaterdag 5 februari) vlieg ik om 20.40uur naar de hoofdstad van Peru, Lima. Daar zal ik overnachten om de volgende ochtend rond 10.00uur te vertrekken naar Cuzco. In deze plaats verblijf ik de komende 9 weken om te werken in een opvanghuis voor (mishandelde) vrouwen en kinderen. Spannend, maar ik heb er erg veel zin in!! Sterker nog, ik kan niet wachten..

Natuurlijk heb ik mijn laatste week in Quito niet stil gezeten. Zo ben ik vorige week met 3 mensen van school met een kabelbaan naar de bergen van Quito geweest(4,1 km hoog). Het uitzicht was geweldig. Ik zat letterlijk in de wolken, zie bijgevoegde foto´s. Afgelopen zaterdag ben ik met de bus naar de rainforest gegaan, een jungle midden in de Andes. De naam ´rainforest´ deed zichzelf eer aan. We hebben drie uur lang in de stromende regen gelopen. En weet je, het was nog leuk ook. Ik heb geen moment spijt gehad dat ik ben gegaan. Ook al was ik tot op het bot door-en-door nat (misschien was mijn hoofd nog een beetje in de wolken en is er daardoor een steekje losgeraakt).
Zondag heb ik het noorden van Quito verkend en het was daar totaal anders dan in het centrum. Heel veel natuur, maar helaas ook heel veel armoede. De geur van armoede went nooit.
En deze week heb ik mijn laatste lessen Spaans gehad. Het was goed om nog een extra week te hebben en ik hoop dat mijn Spaans goed genoeg is voor aanstaande maandag.

Het is me de laatste tijd opgevallen dat er onder jullie een aantal mensen
zijn die steeds met dezelfde vraag rondlopen en smachtend zitten te wachten op een antwoord van mijner zijde. De vraag is: Heb je heimwee, wat mis je nu het meest en is het erg om zolang zonder je vriend te zijn? Het is vast niet makkelijk om zo ver weg te zijn, alleen.
Nou, ik heb eigenlijk nergens last van. Heerlijk rustig toch? Geen familieverplichtingen, geen interesse hoeven te tonen in hoe zijn dag was, niet hoeven te vertellen wat ik elke dag allemaal gedaan heb en of ik het nog naar mijn zin heb. Ik heb hier tijd over, echt fijn hoor.
Niet waar natuurlijk!! Soms heb ik wel een beetje heimwee en mis ik de mensen die me goed kennen en waar ik mezelf bij kan zijn. Maar ja, wat heeft het voor zin daar teveel bij stil te staan. Niks toch?!
Maar om antwoord te geven op wat ik dan specifiek allemaal mis, heb ik speciaal voor jullie een top 5 gemaakt. We staan er met z´n allen even bij stil en daarna gaan we weer vrolijk verder met waar we mee bezig waren. Komt ´ie (dat ik bepaalde mensen mis, lijkt me vrij duidelijk dus zo cliché zal ik mijn top 5 niet maken):
5 Bruine boterham met kaas, heerlijke voedzame Hollandse stamppot. De rijst komt namelijk na een paar weken wel een beetje mijn neus uit. Maar ik zal niet zeuren verder
4 Het eeuwige gezeur van Nederlanders over het weer. Dat is namelijk volledig terecht! Hier zeuren de mensen al als het 15 graden is, naar mijn idee onterecht. Laatst heeft mijn docent de hele les zitten zeuren dat het zo koud was. Ze had drie truien aan (kader van aanstellerij: ik zat in mijn t-shirt). Ik heb haar toen subtiel, geloof me: echt subtiel, gezegd dat ze zich aanstelde en maar eens naar Nederland moest komen.
3 Een warme douche die niet na 3 minuten koud wordt. Ik zeep me altijd als een malle in, maar het is me nog nooit gelukt om met een warme douche te eindigen
2 De smogvrije polderlucht
1 TOETJES!!! De grote winnaar van deze top 5. Weet je wel hoe leeg het leven is zonder toetjes? De heerlijke romige smaak van de Mona-toetjes (daar word ik blij van) en de stroop die smelt op je tong bij elke hap die je neemt van het heerlijke stroopwafelijs. En niet te vergeten de magische combinatie van de diverse vlaflips waar je smaakpapillen van in extase raken.
Ja mensen, dat mis ik echt. Neem dus nog een extra hap en besef hoe rijk je leven is.

Genoeg getreurd, tijd om stil te staan bij de dingen waar ik van geniet.
10 Alle reacties die ik steeds weer krijg op de afleveringen
9 De goede zorgen van mijn gastgezin
8 Mijn kleren wassen onder de Ecuadoriaanse sterrenhemel (met koud water)
7 De wandeling naar school en bedrijvigheid van de stad
6 ´s Avonds moe en voldaan mijn bed induiken
5 De schoenpoetser op de straat die me elke ochtend vriendelijk groet
4 De bergen en mooie pure natuur
3 De warmte en openheid van de Ecuadorianen
2 Het idee dat mijn Spaans voldoende is en ik over een paar dagen mijn beroep mag gaan uitoefenen
1 Het idee dat er nog 2 prachtige landen op me wachten

Tussendoor wil Bob ook nog even iets kwijt naar aanleiding van de vorige aflevering:
´´Het antwoord op de VVDA was: Jij bent zo, van Jeroen Van Der Boom. Jammer Paul en Juan, jullie waren aan elkaar gewaagd. Toch heeft Judith het goede antwoord gegeven. Tja, ik moet streng zijn en het vergeten van een ´r´ in de naam kan ik helaas niet goedkeuren. Volgende keer beter. En Gert Jan, ik kom terug op je vraag. Ik word wel erg nieuwsgierig naar Bobine. Mijn hart gaat er sneller van kloppen, maar ik zal nog 7 weken wachten en een mooie naam voor haar bedenken. Verder wilde ik nog even de reactie van Gerjannes moeder laten weten. Dit was naar aanleiding van mijn mening dat Gerjanne een grote sloddervos is. Dit is de reactie:

Hoi sloddervos.

Bob heeft navraag gedaan bij mij over je kamer aan de Lindeweg en ik heb hem gezegd dat deze er weer picobello uitziet en dat je bedje weer gespreid is voor als je terug komt.
Alle spullen troepjes staan nu een verdieping hoger,niemand die het nu ziet.
Dus Bob kan met een gerust hart met je meegaan naar Peru!
veel liefs van mij....kus

Fijn om te weten dat haar kamer weer wat is opgeruimd. Tot zover mijn toevoeging en uh..deze week helaas geen VVDA´´


De top 5 van dingen die ik mis, weegt niet op tegen de dingen waar ik van geniet. Een ding is zeker: ik laat een prachtig land achter na 5 fantastische weken. Ik heb me mogen verdiepen en onderdompelen in de Ecuadoriaanse cultuur. Een cultuur met een mooie taal die ik mocht leren en met warme gastvrije mensen. Deze 5 weken waren geweldig en de herinneringen neem ik mee. Een avontuur sluit ik af en ik sta te popelen om aan de nieuwe te beginnen. Morgen ga ik nog wat dingen voorbereiden om met de kinderen en vrouwen in Peru te kunnen gaan doen. Ik ben van plan toch iets van diagnostiek te gaan doen om de problemen van de mensen wat in kaart te kunnen brengen. Kleine geheugentestjes, concentratietaken, het aanleren van bepaalde vaardigheden etc. Mijn creatieve geest wordt flink aan het werk gezet, maar vind ik een leuke uitdaging!
Mochten er mensen zijn die het leuk vinden om een financiële bijdrage te geven voor deze extra spullen dan hoor ik dat graag. Elke euro is welkom! Je kunt me dan even mailen, dan stuur ik mijn bankrekening door. De bijdrage zal volledig ten goede komen aan de spullen voor het tehuis.

Tot slot:
Ecuador, afscheid nemen bestaat niet. Ik ga wel weg, maar jij verlaat mijn gedachten niet.
Je hebt me veel gegeven, maar ik moet nu echt gaan. Er is een land dat op me wacht en mensen die me nodig hebben!